HOME INFO
VERKOOP VERHUUR REALISATIES AANBIEDINGEN NIEUWS CONTACT PRIJSLIJSTEN BIJLEREN LINKS ELEKTRO-ONDERDELEN.BE
Outletstore-hifi.be
ARCHIEF: artikelen van 2005
ARTIKELS BEELD:
Home cinema en wat u er van weten moet
3. Het videodeel van het home theater
Wat u te zien krijgt
Heeft u eenmaal besloten welke kamer het meest geschikt is, kunt u gaan uitzoeken wat u nodig heeft voor een compleet home cinema systeem van uw dromen en hoe u het zult gaan opstellen.
Het ligt voor de hand dat u zult beginnen met het TV-beeld. Maar de elektronica en de luidsprekers zijn minstens zo belangrijk. Een geweldig beeld en matig geluid is waarschijnlijk niet direct wat u zoekt.
Beslis daarom eerst welk type TV het best bij uw wensen past. Er zijn verschillende mogelijkheden:
Wilt u een conventioneel beeldformaat met een ongeveer vierkant beeld en beeldverhouding (aspect ratio) van 4:3, vier eenheden horizontaal en drie vertikaal.
De nieuwere "breedbeeld" zijn daarentegen veel breder dan hoger. De beeldverhouding is 16:9 en hebben een overeenkomst met kleine bioscoopschermen en dat is uiteraard niet toevallig!
- Beeldbuis
Een conventionele TV zoals we die allemaal kennen. Dit type biedt over het algemeen een uitstekende beeldkwaliteit. Zeker Panasonic-televisies komen altijd als beste uit de testen. Ze zijn ook relatief ongevoelig voor andere lichtbronnen en geven in een donkere of verlichte kamer nagenoeg dezelfde beeldkwaliteit. Beeldgrootte is wel een punt: de grootste typen hebben een beeld van ca. 100 cm (diagonaal) en geven de impact die u zoekt.
- Projectie-TV
Grote, uit één geheel bestaande apparaten met projectie van achter, die een compromis vormen tussen grote direct zicht TV's (beeldbuis) en projectoren. Hun grootte (100 cm en meer) vinden velen erg aantrekkelijk en ze worden minder beïnvloed door invallend licht dan projectoren. - Projectoren
Bestaande uit twee delen: een projector en een scherm en de top in beeldkwaliteit. belangrijkste voordeel is dat ze een GROOT beeld geven - soms zelfs meer dan 2,5 meter diagonaal! Nadelen: voor optimale beeldkwaliteit is een behoorlijk verduisterde kamer nodig en het geluid van de koeling kan hinderlijk zijn; vooral op CRT gebaseerde apparaten worden erg heet. Schenk ook voldoende aandacht aan het scherm: die hebben een grote invloed op de beeldkwaliteit en er zijn grote verschillende. - Flatscreens
Deze zelfstandige panelen zijn momenteel het beste in home theater entertainment. Sommige zijn wel 1,5 meter breed en plat genoeg om zo tegen de wand te worden opgehangen, een belangrijk voordeel. De beeldkwaliteit is super, zeker van de plasmaschermen. LCD-schermen kunnen er net niet aan tippen. Zie het artikel over de vergelijking tussen plasmaschermen en LCD-schermen.
Verder is het goed iets te weten over het begrip resolutie, dat drukt uit in welke mate het scherm kleine details weer kan geven.
In het grootste deel van Noord-Amerika wordt de kwaliteit in die zin begrensd door het NTSC (National Television Systems Commitee) analoge systeem. Hier is dat het PAL systeem (Phase Alternating Line) en in Frankrijk en Oost-Europa het SECAM systeem (Sequentiel Couleur à Mémoire), beide verbeterde afgeleiden van NTSC. ELke NTSC-beeld bevat effectief ca. 480 lijnen, terwijl PAL en SECAM ca. 580 zichtbare lijnen bezitten uit het theoretisch aantal van 625. Elke lijn bestaat bij alle systemen uit zo'n 330 pixels of beeldelementen.
De drie systemen zijn niet onderling uitwisselbaar, maar er zijn meernormen NTSC/PAL ontvangers en externe converters.
De nieuwe generatie digitale televisie is op veel plaatsen in Noord-Amerika al beschikbaar en uitzendingen komen ofwel direct van een zender of van een satelliet. DTV via de kabel zou nog wel een lange tijd kunnen duren.
De situatie in de rest van de wereld is momenteel onduidelijk. Japan introduceerde een analoge HDTV standaard, maar heeft die al weer laten vallen om een digitaal alternatief te ontwikkelen. En in Europa wordt politiek en technisch gesteggeld over high definition TV, hoewel digitale signalen met standaard definitie via in verscheidene landen al via satelliet, kabel en zenders beschikbaar zijn. Om ze te kunnen bekijken is echter een settopbox of een digitale TV nodig.
Ongeacht de wijze van ontvangst bestaat DTV in drie versies - SDTV, EDTV en HDTV.
SDTV - Standaard Definition Television - is volstrekt vergelijkbaar met NTSC, PAL of SECAM, maar kan er een fractie beter uitzien omdat het digitale signaal minder gevoelig is voor invloeden van buitenaf die de kwaliteit aantasten dan het analoge signaal. SDTV is het best geschikt voor kleinere en medium beeldformaten.
EDTV - Enhanced Definition TV - geeft een zichtbaar beter beeld dan NTSC met 480 zichtbare lijnen met elk 640 pixels. De digitaal uitgezonden programma's in Europa gebruiken extra lijnen in PAL en SECAM, met meer dan 700 pixels bij breedbeeld. De extra detaillering ziet er indrukwekkend uit op een groter beeldscherm. Dit is overigens nog een stap beter dan DVD.
HDTV - High Definition TV - biedt een werkelijk verbazingwekkend beeld met maximaal 1080 lijnen met elk een potentieel van 1920 pixels! Dat is aanzienlijk beter dan NTSC of digitale TV-bronnen met lage resolutie. HDTV benadert de kwaliteit van de moderne film.
Wanneer is "groot" werkelijk "groot genoeg"?
Er zijn geen vaste regels ten aanzien van de verhouding tussen de grootte van de kamer en de grootte van het beeld. Onthoud dat een groter scherm niet altijd beter is.
Het oude uitgangspunt bij NTSC was dat de kijkafstand tien maal zo groot dient te zijn als de hoogte van het scherm. In Europa gold dat de kijkafstand zes maal de beeldiagonaal diende te bedragen. Voor mensen met een normaal gezichtsvermogen zijn de lijnen in het beeld dan niet meer afzonderlijk zichtbaar.
Maar de komst van high definition video heeft dat veranderd. Door het grotere aantal horizontale lijnen kunt u dichter bij het beeld zitten zonder de lijnen te zien. Bovendien is door de beeldverhouding (16/9 i.p.v. 4/3) de breedte belangrijker geworden dan de hoogte. In de regel geldt bij een breedbeeld TV een optimale kijkafstand van driemaal de beelddiagonaal.
Behalve de resolutie zijn er nog andere punten van overweging.
Interlaced en progressive scan: er zijn twee manieren waarop een TV de beeldlijnen "schrijft":
Bij interlaced (interlinieerd) schrijft het toestal twee halve beelden (frames genoemd, maar sommigen noemen het complete beeld helaas ook frame, wat verwarrend werkt): het eerst alle oneven lijnen en daarna alle even lijnen. Dit gaat zo snel dat onze hersenen dit als één beeld ziet. Het voordeel is het effect van een groter aantal beelden per seconde dan werkelijk het geval is. Alle bestaande systemen PAL, SECAM en NTSC maken gebruik van interliniëring.
Een progressive (progressief) beeld schrijft alles in één keer. Er zijn geen twee halve beelden (frames) slechts een reeks complete beelden. Alle computerschermen maken gebruik van progressive scan net als enkele DTV schermen. Progressive scan produceert beter beelden van bewegende objecten (sport bijvoorbeeld) dan interlaced.
Composiet, s-video en component videosignalen
Deze verbindingen dienen om het videosignaal van de ene component naar de andere te transporteren. Voordat we op de verschillen van deze methoden ingaan, is het belangrijk te weten dat video-informatie uit twee delen bestaat: luminantie (helderheid) en chrominantie (kleur).
| Bij een composiet videosignaal zijn luminantie en chrominantie gecombineerd en worden via één verbinding overgebracht. Helaas beïnvloeden beide componenten elkaar en dit elidt tot een achteruitgang van de kwaliteit. Ondanks de eenvoud van de verbinding worden composiet videosignalen voor een hoogwaardig home cinema systeem niet aanbevolen. Vrijwel alle videocomponenten bezitten composiet aansluitingen. |
|
||
| Bij een S-Video verbinding zijn helderheid en kleur van elkaar gescheiden, wat een verbeterde detaillering en resolutie opleverd, wat echter op langere afstanden voor een deel verloren gaat. Veel videocomponenten hebben tegenwoordig ook S-Video aansluitingen. |
|
||
| Component Video verbindingen lijken op RGB (rood - groen - blauw) zoals die door professionals worden gebruikt. Wanneer uw video-apparatuur en uw TV beide van zulke aansluitingen zijn voorzien, verdient deze drievoudige verbinding absoluut de voorkeur om de signalen van het ene naar het andere apparaat te transporteren. |
|
||
| SCART, een verbinding die in Europa populair is, maakt gebruikt van een 21 pens kabel en connector. Hoe handig ook, de beeldkwaliteit van een SCART verbinding wordt in belangrijke mate bepaald door de kwaliteit van de gebruikte kabel. Bovendien zijn niet alle videoprojectoren, surround processoren en receivers van zulke aansluitingen voorzien. Daarom minder geschikt voor hoogwaardige verbindingen in een uitgebreid home theater systeem. |
|
Ga naar het volgende hoofdstuk
Keer terug naar het vorige hoofdstuk
Inhoud "HOME CINEMA EN WAT U ERVAN WETEN MOET":
- Inleiding
- Een paar basisvragen:
het voordeel van losse componenten - opstellen in welke kamer - luisteren en leven - Het videodeel van het home theater:
wat u te zien krijgt - wanneer is "groot" werkelijk "groot genoeg"? - composiet, s-video en component videosignalen - Omringd door luidsprekers:
wat u hoort - wat u nodig heeft - opstelling - de subwoofer - maar er is meer! - De elektronica:
losse componenten zijn beter! - de surround processor - ingangen en uitgangen - surround sound formaten - wat belangrijk is - de eindversterker - Relax
uw audio/video specialist